بررسی قراردادهای نفتی (IPC) برای دستیابی به اهداف بالادستی از منظر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• یاسمن سعیدی

مدرس دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی و پژوهشگر فقه و حقوق، تهران، ایران (نویسنده مسئول): [e-mail]

چکیده

قراردادهای جدید نفتی ایران که موسوم به IPC می‌باشد، مدل جدیدی از قرارداد برای ترمیم روابط با جهان صنعتی است که کلیه عملیات نفتی از اکتشاف و حفاری گرفته تا توسعه و بهره‌برداری و ازدیاد برداشت را شامل می‌شود درواقع هدف از پژوهش حاضر مطالعه‌ای بر این نوع قراردادها برای اجرای پروژه‌های بالادستی در صنعت نفت و گاز کشور از منظر  قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که به روش توصیفی- تحلیلی به نگارش درآمده و یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که اصول بهره‌برداری از منابع نفتی اعم از نفی سلطه اقتصادی بیگانه و استقلال اقتصادی و رعایت مصالح عامه و منافع عمومی در مفاد شرایط عمومی مصوب رعایت گردیده و عدم مغایرت این نوع قرارداد با اصول و احکام قانون اساسی آشکار است و شاخص‌های تأمین مالی خارجی، تولید صیانتی، انتقال فناوری و حداکثر استفاده از ظرفیت‌های داخلی با ابتکار مدت دار کردن دوره قرارداد و وابسته نمودن حق الزحمه پیمانکار به میزان تولید از میدان یا مخزن، بدون انتقال حق حاکمیت و مالکیت شرکت ملی نفت به عنوان متصدی بر منابع نفت و گاز در مقایسه با قراردادهای بیع متقابل دارای برتری می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• قراردادهای جدید نفتی
• بیع متقابل
• اقتصاد مقاومتی
• قانون اساسی

---