استادیار، گروه حقوق، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران. (نویسنده مسئول). rasoolmalakooti@yahoo.com
چکیده
برگهی بلیط به عنوان سند احراز هویت مسافر و مجوز عبور وی، مثبِت رابطهی قراردادی شفاهی یا کتبی قبلی وی با متصدی حمل و نقل است. در این مقاله تلاش شده ضمن تبیین حقوقی ماهیت بلیط در حقوق داخلی و اسناد بینالمللی، اعتبار شروط و تعهدات مندرج در آن که اغلب علیه مسافر است، مورد تبیین قرار گیرد. حاصل این است تعهدات مندرج در بلیط تا جایی که قابلیت احراز به عنوان تعهد قانونی داشته باشد، برای مسافر لازم الاتباع است اما چون در قوانین داخلی و کنوانسیونهای بین المللی مربوط، بلیط به عنوان قرارداد به رسمیت شناخته نشده است بنابراین شروط و تعهدات مندرج در آن علیه مسافر منشاء اثر نیست و اقدام وی در قبول و تصرف بلیط نیز از این حیث انشای قبول محسوب نمیگردد. رویه قضایی کشور ما نیز جسته و گریخته در جهت حمایت از مسافر موید همین نظر میباشد
)